Κόψη των χαμένων συντρόφων

Η «Κόψη των χαμένων συντρόφων» (VII-, 400μ) ανοίχτηκε στις 26-27/9/1988 από τους Α. Θεοδωρόπουλο - Δ. Σωτηράκη.

Η γραμμή ακολουθεί την χαρακτηριστική κόψη αριστερά από το σχίσμα και αποτελείται ουσιαστικά από 11 σχοινιές (400μ) πριν συναντήσει εύκολο πεδίο (II, 120μ) που οδηγεί στην κορυφή.

Η διαδρομή αφιερώθηκε στη μνήμη των Κλήμη Τσατσαράγκου - Δημήτρη Μπουντόλα, που χάθηκαν σε χιονοστιβάδα στην Αναπούρνα τον Οκτώβριο του 1985, καθώς και των Χριστόδουλου Δελημπαλτά - Χριστόφορου Αγνόγλου, που χάθηκαν στις Άλπεις τον Αύγουστο του 1987 από κατολίσθηση.

Η πρώτη επανάληψή της έγινε το 1990 από τους Δ. Κάλο - Β. Μήτσιου σε 14ω, ενώ λίγες μέρες αργότερα οι Γ. Γκάλιος - Χρ. Ανανιάδης την επανέλαβαν σε 9ω.

Για την 1η σχοινιά (VI-, 25μ) ξεκινάμε στον τοίχο, 5μ - 10μ αριστερά από την κόψη του ανοίγματος του σχίσματος, σε γερό βράχο, με σκαρφάλωμα σε μικρή πλάκα και σχισμή-δίεδρο και αφού ξεπεράσουμε μικρό αρνητικό, κάνουμε αριστερά για το ρελέ σε δύο καρφιά με ιμάντα. Σε αυτή τη σχοινιά, η ποιότητα του βράχου είναι εξαιρετική.

Για την 2η σχοινιά (VII-, 30μ) μπαίνουμε στο πολύ όμορφο και απαιτητικό σχισμή-δίεδρο, με δυο καρφιά στο ενδιάμεσο, όπου στο τέλος του φράσσεται με αρνητικά, κάνουμε δεξιά τραβέρσα με τρία καρφιά και βγαίνουμε δεξιά της κόψης σε ράμπα με χόρτα όπου κάνουμε ρελέ σε τρία καρφιά. Σε αυτή τη σχοινιά, η ποιότητα του βράχου είναι εξαιρετική.

Για την 3η σχοινιά (VII-, 50μ) πάμε ευθεία πάνω, ξεπερνάμε το δύσκολο πέρασμα (VII- τοπικό με ένα καρφί), συνεχίζουμε σε πλάκες με χόρτα, ακολουθούμε το δεξιό δίεδρο όπου και συναντάμε ένα καρφί και βγαίνουμε σε πατάρι όπου δεξιά υπάρχει ρελέ του «Μεγάλου σχίσματος» αλλά εμείς συνεχίζουμε προς τα πάνω στο δίεδρο για το ρελέ της διαδρομής, που γίνεται σε δυο καρφιά. Σε αυτή τη σχοινιά, η ποιότητα του βράχου είναι εξαιρετική.

Για την 4η σχοινιά (VI-, 30μ) πάμε ευθεία σε δίεδρο μικρό με ένα καρφί και μετά λοξά αριστερά ξανά σε δίεδρο με χόρτα όπου συναντάμε μικρό αρνητικό με ιμάντα που κρέμεται σε σφηνωμένη πέτρα (VI- τοπικό), συνεχίζουμε σε ράμπα με χόρτα όπου και συναντάμε το ρελέ σε δυο καρφιά. Σε αυτή τη σχοινιά, ο βράχος είναι λίγο σαθρός.

Για την 5η σχοινιά (V, 30μ) κινούμαστε προς την μικρή σχισμή-καμινάδα όπου και γίνεται λίγο μεγαλύτερη (δυο καρφιά με κορδόνι), συνεχίζουμε σε χορταριασμένη ράμπα μέχρι την χαρακτηριστική μύτη και λίγο δεξιά βρίσκουμε το ρελέ σε ένα καρφί και ένα καρύδι σφηνωμένο με κορδονέτο. Σε αυτή τη σχοινιά, ο βράχος είναι λίγο σαθρός.

Για την 6η σχοινιά (V+, 40μ) πάμε ευθεία πάνω σε μικρό αρνητικό πέρασμα (μετά το πέρασμα υπάρχει καρφί) και μετά ευθεία σε σχισμές όπου στο τέλος τους είναι το ρελέ σε δυο καρφιά. Σε αυτή τη σχοινιά, η ποιότητα του βράχου είναι καλή.

Για την 7η σχοινιά (V, 35μ) πάμε λίγο αριστερά σε χορταριασμένο πατάρι, κινούμαστε σε κόψη με σχισμές η οποία στο τέλος της γίνεται πολύ σαθρή, συναντάμε τρία καρφιά και βγαίνουμε σε ρελέ με δυο καρφιά πριν τα σπασμένα βράχια από πάνω μας. Σε αυτή τη σχοινιά, ο βράχος είναι σαθρός.

Για την 8η σχοινιά (V-, 35μ) πάμε λίγο πάνω στα σαθρά και μετά αριστερά με τραβέρσα κάτω από αρνητικά βράχια σε πολύ σαθρό πεδίο, ξεπερνάμε το λούκι από κάτω μας και βγαίνουμε σε δυο δίεδρα, από τα οποία ακολουθούμε το αριστερό που είναι πιο γερό και μετά πάλι δεξιά 5μ για να βρούμε σε ρελέ με ένα καρφί και ιμάντα, κάτω από κίτρινο αρνητικό βράχο. Σε αυτή τη σχοινιά, ο βράχος είναι πολύ σαθρός και επικίνδυνος.

Για την 9η σχοινιά (VI, 30μ) ξεπερνάμε το σαθρό αρνητικό από πάνω μας και στη συνέχεια κινούμαστε σε πολύ καλά δίεδρα όπου και βρίσκουμε το ρελέ σε δυο καρφιά. Σε αυτή τη σχοινιά, η ποιότητα του βράχου είναι εξαιρετική.

Για την 10η σχοινιά (VI+, 40μ) πάμε ευθεία σε κεκλιμένο δίεδρο και στη συνέχεια κινούμαστε στα αρνητικά και τα ξεπερνάμε από τα αριστερά με ένα καρφί στο δύσκολο πέρασμα (VI+ τοπικό), για να κάνουμε ρελέ σε ένα καρφί και δικές μας ασφάλειες. Σε αυτή τη σχοινιά, η ποιότητα του βράχου είναι καλή.

Για την 11η σχοινιά (IV, 55μ) πάμε λίγο αριστερά σε σαθρή δίεδρο-καμινάδα και μετά σε σπασμένα, συναντώντας γενικά πολύ σαθρό βράχο σε όλο το μήκος της σχοινιάς και τελικά κάνουμε ρελέ σε μυτίκι. Σε αυτή τη σχοινιά, η ποιότητα του βράχου είναι σαθρή.

Μετά την ολοκλήρωση της 11ης σχοινιάς, περπατάμε μέχρι το μεγάλο χορταριασμένο ζωνάρι (II, 20μ - 30μ) και μετά αριστερά στο ζωνάρι (II, 20μ - 30μ) μέχρι να συναντήσουμε χορταριασμένο λούκι το οποίο ανεβαίνουμε (II) και από εκεί δεξιά ξανά για να συναντήσουμε τους κούκους όπου και η έξοδος του «Μεγάλου σχίσματος» και της «Κόψης των Τριεστίνων». Από εκεί η επιστροφή γίνεται ακολουθώντας το μονοπάτι με τους κούκους στο ζωνάρι που σημάδεψε ο Μπουντόλας, μέχρι να συναντήσουμε το κεντρικό λούκι από το οποίο θα κατέβουμε προς το καταφύγιο.