Αυτή η ατέλειωτη δίψα,
που σβήνει με μία σταγόνα,
εκείνη που ξεχειλίζει το ποτήρι.
Θανάση από το Φιλοπάππου,
Ηλεκτρολόγε, οραματιστή,
σχοινοσύντροφε αγαπημένε,
Είχες το Μέταλλο…
Στα ντιρέκτ της Νεράιδας,
στη 30μετρη στο Μακρυνάρι,
στη ξερή Νοέλ,
στο γιαπωνέζικο πάγο,
στο λήσταρχο,
στο κερδισμένο Λάζο,
στο διπρόσωπο Φαίδωνα…
Αντίο φίλε.
Τα σχοινί τέντωσε και δε χαλάρωσε.
Πρέπει να είχε καλή θέα εκεί πάνω.