Αγνώστων

Η «Αγνώστων» (VI+, 350μ) ανοίχτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από τους Δ. Κορρέ - Γ. Μαρτζούκο.

Η διαδρομή αυτή θεωρείται κλασική, αφού επαναλαμβάνεται συχνά από σχοινοσυντροφιές, παρά την άσχημη κατάσταση των μόνιμων καρφιών της. Κατά το άνοιγμά της, βρέθηκε ένα καρφί αρκετά ψηλά, που σημαίνει ότι κάποιοι άγνωστοι είχαν ήδη σκαρφαλώσει τη γραμμή (ή έστω κάποιο τμήμα της). Έτσι, στους άγνωστους αυτούς αναρριχητές οφείλει και το όνομά της.

Η διαδρομή είναι εξοπλισμένη με αρκετά καρφιά, κυρίως στις δύσκολες σχοινιές και για την επανάληψή της χρειάζονται μια σειρά καρύδια, friends και ιμάντες.

Οι δυσκολότερες σχοινιές είναι η 1η, η 8η και η 13η. Προσοχή χρειάζεται στην εύρεση του δρομολογίου, κυρίως στην 7η, την 8η και την 13η σχοινιά.

Η 1η σχοινιά ξεκινά προς τα δεξιά και κατόπιν αριστερά επάνω, σε δύσκολο τοίχο, που όμως ασφαλίζεται καλά.

Η 2η σχοινιά ακολουθεί τη νοητή γραμμή προς το ρελέ που φαίνεται ευθεία επάνω.

Η 3η σχοινιά κινείται προς τα αριστερά, σε μια σειρά από καρφιά και κατόπιν προς τα επάνω σε ένα μικρό δίεδρο.

Η 4η σχοινιά ονομάζεται και «ζούγκλα» γιατί περνά από πατάρι με πυκνή βλάστηση και οδηγεί σε ρελέ, λίγο πριν από μια στενή καμινάδα.

Η 5η σχοινιά ανεβαίνει αρχικά την καμινάδα και μετά το καρφί, συνεχίζει σε πλάκα (V+), που βγάζει σε πατάρι, στο οποίο γίνεται το ρελέ.

Η 6η σχοινιά είναι η ευκολότερη και το ρελέ της γίνεται σε καρφί.

Η 7η σχοινιά αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια της 6ης και το ρελέ της γίνεται επίσης σε καρφί που βρίσκεται στη βάση ενός τοίχου, αλλά δεν είναι πάντα ορατό αφού πολλές φορές το καλύπτουν χόρτα ή χώματα.

Η 8η σχοινιά θεωρείται και η δυσκολότερη. Αρχικά ανεβαίνει την πλάκα πάνω από το ρελέ, μετά τραβερσάρει δεξιά και κατόπιν πάνω προς μικρό αρνητικό. Μετά το αρνητικό ακολουθεί μια δύσκολη αλλά ασφαλισμένη πλάκα, η οποία με κατεύθυνση πάνω και αριστερά θα οδηγήσει σε μικρό παταράκι, όπου και το ρελέ. Το ρελέ μπορεί να γίνει στα δύο καρφιά που ήδη υπάρχουν, ή καλύτερα σε κρυφό διαμπερές λίγο αριστερότερα.

Η 9η και η 10η σχοινιά κινούνται σε δίεδρο, χωρίς μόνιμες ασφάλειες, που όμως ασφαλίζεται καλά. Οι δυο αυτές σχοινιές μπορούν να ενωθούν σε μια σχοινιά 50μ. Το R10 είναι εξοπλισμένο με δύο πλακέτες σε βύσματα 8mm.

Η 11η σχοινιά φεύγει δεξιά επάνω, ακολουθώντας σχισμοδίεδρο το οποίο δέχεται μεσαία καρύδια, μέχρι το ρελέ που γίνεται δίπλα σε φυσικό σταλακτίτη.

Η 12η σχοινιά είναι σχετικά εύκολη και καταλήγει σε μεγάλη υγρή σπηλιά. Μέσα στη σπηλιά πρέπει να γίνει το ρελέ σε φυσικές ασφάλειες, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν θέσεις κατάλληλες για καρύδια ή friends. Έτσι, 1 - 2 καρφιά και ένα σφυρί, ίσως φανούν χρήσιμα εδώ.

Η 13η σχοινιά απαιτεί καλή ψυχολογία. Αρχικά φεύγει προς τα δεξιά και κάτω για να βγει από τη σπηλιά και μετά ανεβαίνει την κόψη στα δεξιά της σπηλιάς. Εκεί αρχίζει να τραβερσάρει την πλάκα, προς τα πάνω και δεξιά, ακολουθώντας τα καρφιά. Η έξοδος απαιτεί προσεκτικές κινήσεις, με κατεύθυνση μιαν άλλη σπηλιά, όπου και γίνεται το ρελέ, σε φυσικές ασφάλειες (κυρίως friends).

Η επιστροφή γίνεται τραβερσάροντας προς τα δεξιά και περνώντας δίπλα από πηγή, από την οποία τρέχει κρύο πόσιμο νερό. Μετά, ακολουθώντας το διάζωμα και προσπερνώντας μεγάλη διαμπερή σπηλιά, αρχίζει η κατάβαση από την ομαλή πλαγιά που οδηγεί στο χωματόδρομο.